Informacje o czwartej płycie Billy Talent

Dyzioo

O jak się ładnie tekst na różowo zaznacza ;D

Paulina

oczywiście tekst Surprise, surprise inny niż spisywane ze słuchu ;p

PLoneK

Już poprawiłem na tekstowo, czekamy na akceptację Razz

AgaBT

Ma ktoś już płytę w łapkach?
Ja jej kurde nigdzie w okolicy zdobyć nie mogę Hrm

PLoneK

Ja jak do końca września jej nie zdobędę, to zamówię ją razem z PR i 3DG.

punkrock

Ja mam! pewnie przepłaciałam ale musiałam ją zdobyć Very Happy

AgaBT

[link widoczny dla zalogowanych]

Widzieliście filmiki, w których chłopaki opowiadają o kawałkach z nowej płyty?

Jakie są wasze ulubione utwory? Mi przypadły do gustu: Love was still around, Don't count on the wicked, Runnin across the tracks i Crooked Minds. Reszta też ma swój niepowtarzalny klimat.

Wciąż czekam na płytkę! Jak się wkurzę to zamówię na allegro.

Paulina

Tak, dałam kilka pierwszych linków w dziale z filmikami Smile

Ja zamówiłam prze fan.pl, mam już, podoba mi się eko-opakowanie Smile

Dyzioo

Na początku najbardziej podobały mi się "Love was still around" i "Man Alive!" (oczywiście oprócz VDM i Surprise Surprise), ale w tym momencie nie umiem stwierdzić, które najbardziej lubię. Album jest genialny! Jedyna piosenka do której mam jeszcze trochę wątpliwości to "Stand up and run", ale to chyba kwestia czasu i pokocham ją jak inne piosenki z tej płyty Very Happy

A i jeszcze jedno! Totalnie uwielbiam "Swallowed up by the ocean" Smile

Paulina

Czas, żebym wrzuciła tu małą recenzję Smile

Jestem zadowolona z tej płyty -nie jest to na pewno odpowiedź na moje oczekiwania, ale Talenci zaoferowali też kilka ciekawych i cennych nowości.
Oczywiście miałam nadzieję na powrót do 1ki pod względem surowości gitar i "chaosu kompozycyjnego", a pod względem 1ki i 2ki do tempa. Mówiąc krótko - post punkowych klimatów i tej charaketerystycznej dla Talentów otoczki. Plus oczywiście krzyków Bena.
Już na IIIce było słychać, że Ben podniósł się wokalnie, jednak zatracił przy tym moc i autentyczność głosu. Rzadko doskonałość jest ciekawa. Dobrze jednak, że co jakiś czas pojawia się jeszcze ta drapieżność. Wciąż liczę na jej powrót. Cieszą mnie rozwijające się partie wokalne, np w Lonely road to absolution, które dla mnie jest bardzo trafionym rozpoczęciem płyty -wprowadza w jej klimat. Trafne użycie metronomu, dające ciekawy rozwój rytmiczny piosenki. Kojarzy mi się to trochę z SOADEM.
Bo właśnie elementów SOADu czy Scars on Broadway jest trochę na płycie.
Podobnie jak wielu innych ujęć stylistycznych (np. QUOTSA). Wskazuje to na okres przemian w zespole, poszukiwanie nowej ścieżki. Rozpiętość jak dla mnie trochę za duża, ale mam nadzieję, że przy kolejnym albumie wyselekcjonują z Dead Silence co najlepsze.
VDM w klimacie dość "Dwójkowym", pod względem tempa czy przebojowości. Lekko zalatuje też Turn your back czy Muse (co z kolei przypomina III). Cudowne outro i krzyczany refren.
Suprise, surprise traktuję z dystansem -chwytliwe riffy, krótkie, ale dobre przejście w stylu DomS ale rytmicznie przypomina to trochę Pezz? Dobra partia bębny-bas. Całość dobrze się słucha, jest energia, radosna całość.
Runnin Across the Tracks to jeden z moich ulubionych kawałków na płycie. Jest trochę krzyków, żywe tempo, tylko przejścia przed refrenami mi się nie podobają (tu pojawia się benowa maniera załamanego głosu, która wiele osób irytujue). Ciekawe, bardzo rozbudowane przejście pod koniec plus przyjemne chórki Iana.
Love was still around też jest moim faworytem. Tytuł jest mylący dla dość gniewnej piosenki. Dobrze zagrana rytmicznie, fajnie przyspiesza, ciekawe załamanie przed refrenem. Przyjemna, choć lekko kiczowata solówka. Znów trafione chórki Iana plus dobre wykonanie Bena.
Stand up and run - tej piosenki nie powinno być na płycie, może w innym aranżu (bo proste utwory też mogą być dobre), ale za dużo tu popu i radia.
Crooked minds aż krzyczy jedynką! Na poczatku charakterystyczna dla tego okresu perkusja, krzyk Bena plus dalszy rozwój rytmiczny piosenki. Dalej piosenka niestety trochę traci.
Man Alive bardzo lubię. Szacun za szybkie tempo, piosenka catchy. Kojarzy mi się z jakimś bandem, ale nie potrafię przywołać.
Hanging by a thread -perkusja znów podobna do Jedynki. Wokal i melodia lekko zbyt wesołe. Ciekawe brzmienie gitar. Minusem boysbandowy chórek Iana w przejściu.
Cure for the enemy -bezsprzecznie najlepsza piosenka na płycie IMO, liczę na singiel (choć pewnie wybiorą coś bardziej przebojowego, ale ta piosenka też chwyta za serce). Niesamowicie smutny i fenomenalny tekst (z płyty na płytę są w tym coraz lepsi). Ponure, minorowe brzmienie. Gitary w refrenie lekko zalatuję Green Dayem. Jedyknowe przejście (jednak dużo z tej Jedynki jest, szkoda, że miksuje się z tym, co najgorsze na IIIce ;p). Trafione użycie (chyba altówki) w przejściu. Ian znów ma rozbudowany wokal, zdecydowanie więcej niż chórek (jego głos plus krzyk Bena w refrenie dodają refrenowi dramatyzmu).
Don't count on the wicked- fajnie, że gniewna, z szybkim tempem, może trochę zbyt poppunkowa. Ciekawe przejście (udany riff), podobnie jak poczatek w klimacie Jedynki.
Show me the way -tak, to tu są The Pixies (choć ciężko przyrównać te dwa bandy). Na pewno to podobieństwo nie straciłoby, gdyby refren nie był tak boleśnie popowy i radiowy. Słowa są bardzo ładne, ale to nie Talenci.
Swallowed by the ocean -możliwe, że przez pianinko i znów kiczowate zawodzenie Ian (w dodatku z łamiącym się, słabym wokalem Bena) sprawiły, że się uprzedziłam do tej piosenki. Ale sam pomysł kompozycyjny, słowa i rozwijające się tempo nadają SbtO dużą wartość. Dobrze, że piosenka nabiera ciężkości z czasem. Gitara w przejściu greendayowa. Piosenka dla dojrzałych ludzi po przejściach.
Dead Silence -podoba mi się, byłoby lepiej gdy nie słaby pod względem muzycznym i wokalnym krótki refren (samo wyśpiewywanie tytułu jest irytujące). Znów ciekawy rytm, nabiera szybkości wraz z gniewnym ładunkiem emocjonalnym. Interesujące początek pierwszej i drugiej zwrotki, pewnie przez ten "kościelny" (to słowo właśnie mi przychodzi do głowy, trochę takie naśladowanie kościelnych organów plus "uduchowiony"w tym fragmencie głos Bena. Sama piosenka jest dość podniosła, brzmi hymnowo, wojskowo). Znów ciekawe, rozbudowane przejście, które traci przez zawodzenie Iana i wykrzykiwane bez sensu hej. Outro słabe, zbyt popowe.
Podsumowując - płyta ciekawe, zyskuje z czasem. Coraz lepiej tekstowo, niestety wokal Bena pozbawiony drapieżności odbiera zespołowi jedną z najbardziej charakterystycznych cech. Na IIIce był dość wyrazisty bas, który znów zanika, aczkolwiek to nie jest znaczące brzmienie w post-punkowych klimatach. Tempo w znacznej mierze wróciło, brakuje mi wciąż jednak silnej, nieco chaotycznej perkusji (może Aaron nie ma już tyle siły, mam nadzieję, że nie, choć technicznie gra naprawdę dobrze). Jeśli w przyszłości połączą swe korzenie, to co uczyniło ich niepowtarzalnymi na rynku muzycznym z najlepszymi nowościami z IIIki i DS przede wszystkim, mógłby z tego wyjść naprawdę świetny album.

bandama7635592

faktycznie mała ta recenzja;)

Kris

Nooo, najnowszy album jest genialny, teledysk tez Very Happy

..

olga

Fajna recenzja Paulina, podoba mi się jak wplatasz teorię muzyki, ja tej umiejętności jeszcze nie osiągnęłam Wink

Mimo to pozwolę sobie zwrócić uwagę na błąd merytoryczny, czyli użycie terminu post-punk. Tak naprawdę można powiedzieć, że BT inspirują się zespołami, które inspirują się post-punkiem. Post-punk to np. Killing Joke, Dead Can Dance, Coil, Public Image Ltd. Z kolei zespoły, które inspirowały się post punkiem to dobrze nam wszystkim znani idole Talentów jak Jane's Addiction albo Drive Like Jehu i Pixies. Smile