Billy Talent w prasie i portalach internetowych

Paulina

Bardzo dumnie. W te wakacje ewidentnie wkroczyliśmy na wyższy poziom. Cool

Ale mówię Wam -za miesiąc będzie ta rubryka o fan clubach, ale jako ICH pomysł Laughing

O cholera -RFTR spadło w Top Liście Bravo aż do poczekalni Shocked

[link widoczny dla zalogowanych]
Zamieszczam także obiecane wcześniej skany niemieckiego Slam Magazine z Benem na okładce -w środku wywiad z zespołem, dwie recenzje płyty i reklama singla:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Rany, na śmierć zapomniałam o tłumaczeniu wywiadu z Rocksound. Mam je w zeszycie od tygodnia, ale jakoś przepisać zapomniałam. Może jutro się uda Wink

Jus.

Jak w Brawo to niech spadają Laughing

Paulina

Niech dadzą plakat i spadają Cool

Jus.

o no właśnie. Poetm już się mogą do nich odwalić. Laughing

Ofelia

Paulino... Wielkie dzięki za skany Slam!

Paulina

Proszę bardzo Smile

Gdzieś miałam jeszcze jedną gazetę, ale...gdzieś ją wcieło Evil or Very Mad

Edit: He, he, trzeciej gazetki nadal nie znalazłam, ale przetłumaczyłam w końcu wywiad dla Rocksound -w życiu nie miałam do czynienia z czymś bardziej pokręconym Wink

Ciężko się to tłumaczyło, ale jestem dumna z efektu końcowego:
BILLY TALENT –DEFINICJA PRZEZNACZENIA

ROCK SOUND wyciąga najważniejsze informacje od koncertowych wampirów z Toronto na temat siły przetrwania muzyki punkowej, nagrywaniu mrocznej muzyki w sąsiedztwie Muppetów oraz pracy z ich ulubionym producentem.
Kiedy Rock Sound dorywa wokalistę Billy Talent -Bena Kowalewicza i gitarzystę zespołu -Iana D’Sa, para jest w Newcastle, przygotowując się do drugiego z dwóch koncertów poprzedzających występ na Download Festival.
„Powracanie do trybu koncertowego niewątpliwie ujmuje kawałek osobowości” komentuje Kowalewicz. Zespół zaczyna właśnie trasę promującą najnowszy album, „III”. „To jak zostać ugryzionym przez wampira i koncertować; myślę, że właśnie zmieniamy się w koncertowe wampiry.”
To jednorazowa, lecz niemal trafna analogia, jako że kanadyjski kwartet, uzupełniany przez basistę Jona Gallanta i perkusistę Aarona Sołowoniuka, wydał swój najmroczniejszy album. Motywy przewodnie sięgają od śmierci bliskiej osoby, po rozstania, samobójstwo, polowanie na czarownice oraz problemy współczesnego świata. To album, który zachowuje typowe dla zespołu ciężkie melodie, ale toruje sobie drogę w całkiem innej, świeżej tendencji.
„Ian i ja nie mieliśmy zamiaru stworzenia mrocznego albumu, to wyszło samo z siebie, co jest oczywiście straszne” mówi Ben.
„Myślę, że obraliśmy nieco mroczniejszy kierunek mniej więcej w połowie procesu twórczego” dodaje gitarzysta. „Wiele wydarzyło się od czasu powstania pierwszych piosenek. „Devil on my shoulder”, „Pocketful of dreams”, „Tears into wine” -te nie były zbyt mroczne, lecz potem zakończyłem trwający cztery lata związek, co było dla mnie przykrym doświadczeniem, a Ben stracił kogoś bardzo mu bliskiego”.
Właśnie w tym czasie zespół napisał przewodni singiel „Rusted from the rain” i utwór „White sparrows”, łączący oba z tych bolesnych doświadczeń. „Kiedy pisaliśmy tę piosenkę, Ian był skłonny, by opisać swoją sytuację, podobnie ja” uściśla Ben. „Połączyliśmy te historie, więc początkowo myślisz, że to historia chłopaka, którego zostawiła go dziewczyna, lecz w końcu zdajesz sobie sprawę, że jest sam, ponieważ jego ukochana odeszła. Ta piosenka wiele dla mnie znaczy.”
Inną drogą, „Saint Veronika”, jest luźnie oparta na książce brazylijskiego (w Kerrang napisali „portugalskiego”, ale od razu coś mi nie pasowało i odwiedziłam Wikipedię ;P) nowelisty Paulo Coelho „Weronika postanawia umrzeć”. Opisuje nieudaną próbę samobójczą dziewczyny, która w końcu „znajduje powód, by żyć i kochać”. Kolejny, wyróżniający się kawałek to „The dead can’t testify”, zawierający -jak to opisuje Ben –„złowieszczy riff z tą bartonowską wibracją”, który zainspirował wokalistę, by przelać na papier historię polowania na czarownice w Salem, która wydarzyła się u schyłku XVIIw. „Chodziły mi po głowie dziwne, pokręcone pomysły. I w końcu, jako 33-letni facet przeczytałem, co stało się tym biednym, niewinnym kobietom” wyjaśnia. „To cholernie szalone, więc zdecydowaliśmy się napisać piosenkę o dziewczynie oskarżonej w swym mieście o czary, która zostaje zawiedziona do centrum i powieszona. W końcu powraca z zaświatów, by dopaść jej oprawców za życia. Tak, ta piosenka idealnie wpasowuje się w letni nastrój.”
Pomimo tych przytłumionych brzmień, „III” jest po brzegi wypchana ożywczymi refrenami, przez co nie jest zupełnie smutna. Jednak jest coś dziwnego w tym, że, że najmroczniejsze piosenki w karierze zespołu powstały częściowo w obecności Muppetów. Nie, Rock Sound nigdy by nie śmiał obrazić owianego kultem producenta Brendana O’Briena i jego ekipy w ten sposób. Nawiązujemy do sesji nagraniowej w Los Angeles, podczas której nagrywano partie perkusji i basu do albumu w Henson Recording Studios, znajdujących się w kompleksie Jim Henson Recording Studios, który został zbudowany w 1917 dla swojego pierwotnego właściciela Charlie Chaplina.
„To niesamowite” zachwyca się Ian. „Mogłeś zobaczyć wszystkie rodzaje rekwizytów i kostiumy stworów z filmów tj. „The Dark Crystal” i „Labyrinth” wyprodukowanych przez Jima Hensona, więc wszędzie były Muppety. Był tam sklep ze stworkami i mogłeś zobaczyć przez szybę, jak je robią, co wymagało niezwykłej precyzji.”
Niestety, gitarzysta wątpi, czy gościnny występ Talentów na Ulicy Sezamkowej byłby mile widziany.
„Chciałem tam wpaść” śmieje się. „Kermit to mój ulubiony Muppet. Chciałem wejść i zrobić sobie z nim zdjęcie, ale nie udało mi się. Oni naprawdę się nie przemieszczają, byliśmy w oddzielnych budynkach, a budynek obok był przeznaczony właśnie dla Muppetów”.
Praca z O’Brienem. Po tygodniowej pre-produkcji w Toronto, album został nagrany i zmiksowany w ciągu 40 dni, pomiędzy dwiema oddzielnymi sesjami w Los Angeles i Southern Track Recordings w Atlancie, stan Georgia.
„Powiedział, że możemy sobie pozwolić na tyle czasu, ile potrzebujemy, ale Brendan lubi pracować szybko, ponieważ nie chce dopuszczać czasu na późniejsze rozważanie, czy coś jest dobre, czy brzmi beznadziejnie i zespół powinien to poprawić -od razu wie, co jest dobre i nie zajmuje się czymś nie wartym uwagi”
Dzięki temu podejściu powstał „III”, najbardziej autentyczny i najlepszy album z dotychczas wydanych. Po raz pierwszy w karierze zespołu zaproponowano jego członkom, by sporządzili listę wymarzonych producentów, którzy wyprodukowali albumy ich ulubionych zespołów tj. Soundgarden, Rage Against the Machine, Stone Temple Pilots. Nie zwlekali, by poprosić Brendana O’Briena, który potwierdził chęć współpracy w ciągu zaledwie kilku dni od otrzymania dema z wytwórni.
„Brendan był zdecydowanie numerem jeden na liście, chcieliśmy też pracować z Butch Vigiem, ale był zajęty tym niezbyt popularnym zespołem o nazwie Green Day” śmieje się Ben. „To było niesamowite, nie mogliśmy uwierzyć, że facet, który stworzył tyle wspaniałych nagrań, którego byliśmy wielkimi fanami, i na którym wyrośliśmy, chciał pracować nad naszym albumem. Produkt końcowy był nie do uwierzenia” entuzjazmuje się Ian. „Brzmi prawie tak świetnie jak albumy tych zespołów, które ukształtowały nasze upodobania muzyczne we wczesnych latach 90.”
Kiedy Rock Sound wychodzi do druku, Billy Talent są w trasie z Rancid i Rise Against w USA, a w sierpniu będą gwiazdą skierowanej na punk Lock Up Stage na festiwalach w Reading i Leeds, ale kierunek obrany w „III” nasuwa pytanie: Czy stosowne jest nazywanie ich dziś zespołem punkowym?
„Myślę, że wciąż jest to odpowiednie określenie, ponieważ jesteśmy zespołem o zdecydowanie punkowej duszy. Uważam, że około połowa naszego albumu reprezentuje coś więcej, przypuszczam, że nazwałbyś je ciężkimi rockowymi piosenkami o średnim tempie.” odpowiada Ian. „Ale „III” wciąż ma w sobie punkowy element pod postacią głosu Bena i niektórych, „kanciastych” partii gitarowych. Myślę, że to pasuje idealnie i jesteśmy podekscytowani perspektywą występu na tej scenie. Parę lat temu graliśmy na scenie głównej i myślę, że lepiej pasujemy do Lock Up Stage.”
Bardziej kameralna scena może dobrze pasować do ich koncertowej energii, ale Billy Talent dowiedli już nie raz, że pasują do każdej sceny. Zespół miał początkowo zarezerwowane studio w Vancouver, by Ian mógł wyprodukować album, jak to uczynił w przypadku „II”. Jednak wokalista i gitarzysta zgodnie przyznają, że byli usatysfakcjonowani, a nawet zaskoczeni, gdy wytwórnia zaoferowała im nieco spóźnioną możliwość pracy ze znanym producentem, choć zespół istnieje już ponad dekadę. To nieuzasadniona skromność. Bez wątpienia skorzystali z tej okazji; „III”, Billy Talent o wiele bardziej podnieśli swą stawkę w grze, i wydali charakterystyczny i niemal fantastyczny album, wybiegający poza muzyczne podziały.
Album „Billy Talent III” już w sprzedaży. Zobacz występy Talentów podczas sierpniowych festiwali w Reading i Leeds.

Relacja z koncertu Talentów w Kerrangu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Pomyślałam, że możemy tu także zamieszczać artykuły z portali internetowych:
Ostatnio znalazłam w portalu interia.pl malutki artykulik nt. koncertu w Warszawie: [link widoczny dla zalogowanych]
A z tego artykułu dowiedziałam się o koncercie Talentów:
[link widoczny dla zalogowanych]

benka

"Jeśli jednak będzie częściej zasuwał w stylu Benjamina Kowalewicza z Billy Talent (tak jak w utworach Expect Some Hatered lub Cranks) to drugi album The Car Is On Fire ma szanse być o niebo lepszy."
Recenzja albumu The car is on fire w Teraz Rocku Very Happy

Przypadkowo znalazłam. No no no,raz chwalą Talentów a raz dają tylko 3 gwiazdki ;P

Paulina

Łał, a jednak o nich nie zapomnieli Very Happy

No i Be podany za wzór, nieźle Cool

A kto pisał tą recenzję, czyby Jordan Babula?

benka

Nie,Wiktoria Królikowska.

Miko

Gdzie i w którym Teraz Rocku to jest? Very Happy

benka

Ja to znalazłam tu [link widoczny dla zalogowanych] z 2005r.

Miko

Myślałam ze w nowym coś było Very Happy

Paulina

Hmm...fajnie by było mieć ten numer Wink

benka

Są archiwalne numery Very Happy

Miko

No są i strasznie kuszą Very Happy